Carl Gustaw Mannerheim urodził się 4 czerwca 1867 roku w Louhisaari. Pochodził z arystokratycznej szwedzkiej rodziny zamieszkującej Finlandię, znajdującą się wówczas pod panowaniem rosyjskim.
Żołnierz, dowódca, mąż stanu. Niezłomny bojownik o wolność Ojczyzny, jeden z twórców niepodległej Finlandii. Jeden z obrońców Europy przed nieludzkim bolszewizmem.
Urodził się 4 czerwca 1867 r. w Louhisaari w rodzinie arystokratycznej. Pamiętajmy, że wówczas Finlandia znajdowała się pod panowaniem rosyjskim, a wewnętrzne rządy na tym terytorium należały do szwedzkiej – częściowo nieniemieckiej- elity.
Naukę pobierał w Haminie, na Uniwersytecie Helsińskim oraz w szkole oficerskiej kawalerii w Petersburgu.
Służbę wojskową odbywał w armii rosyjskiej, między innymi na ziemiach polskich, w Mandżurii, Chinach i Japonii. Walcząc, zdobył stopień dowódcy lejbgwardyjskiego pułku kawalerii. W tym czasie notuje się jego związki z Polska, gdyż stacjonował miedzy innymi w Kaliszu i Warszawie.
I wojna światowa zmieniła diametralnie jego życie. Poza okopami widział także okrucieństwo diabelskiego komunizmu. Otrzymał Krzyż Żelazny. Zdecydował się na objęcie naczelnych funkcji wojskowych w nowo powstającym państwie fińskim. Na czele tzw. Białej Gwardii pokonał fińskich bolszewików, pełniąc już funkcję regenta
Po uzyskaniu niepodległości przez Finlandię i swojej krótkiej roli w postaci regenta Wielkiego Księstwa Finlandii (pod taką nazwą kraj funkcjonował w ramach Cesarstwa Rosyjskiego), w 1919 r., wycofał się z aktywnego życia politycznego.
Jednak, ze względu na swoją osobowość był wręcz przywoływany do politycznego bytu co jakiś czas, jak to miało miejsce na przykład w 1929 r., podczas prawicowej próby przejęcia władzy. Od 1931 r. pełnił rolę przewodniczącego Rady Obrony Państwa, będąc tym samym niejako mentorem obronności świeżo powstałego państwa. Postulował budowę linii umocnień na Przesmyku Karelskim, które to uzyskały nazwę od nazwiska Mannerheima.
W 1933 r. został mianowany marszałkiem polnym armii, co stanowiło formalne docenienie jego osiągnięć w życiowym dziele walki o niepodległość Finlandii. Był dowódcą armii fińskiej w trakcie II wojny światowej, przy czym powodowała nim przede wszystkim nienawiść do komunizmu, a nie chęć współpracy równie nieludzką III Rzeszą Hitlera. Broniąc swój kraj, widział przede wszystkim najbliższego wroga, a tym był Związek Sowiecki Stalina.
W 1944 r., został prezydentem Finlandii. Pełniąc ten urząd wypowiedział wojnę Niemcom. Po jej zakończeniu wyjechał do Szwajcarii. 27 stycznia 1951 r. zmarł w Lozannie.
Niewątpliwie, Carl Gustaw Mannerheim jest fińskim bohaterem narodowym, mężem stanu, przywódcą politycznym i wojskowym. Chociaż był urodzony w szwedzkiej rodzinie, to stał się patriotą Finlandii, co zawsze podkreślał. Zresztą było to normą w tym kraju, a o wartości decydowały kwestie światopoglądowe, w ramach których Mannerheim był konserwatystą. Oprócz wartości narodowych, konserwatywnych, monarchistycznych – zawsze podkreślał swój antykomunizm. Szczególnie dziś Europa ,,choruje” na brak przywództwa politycznego takiego formatu.
Tomasz Łydkowski